ஸ்ரீவித்யா ஒரு சில தெலுங்கு, கன்னடம் மற்றும் ஹிந்தி திரைப்படங்களுடன் மலையாளம் மற்றும் தமிழ் படங்களில் முக்கியமாகப் பணியாற்றியதற்காக மிகவும் பிரபலமான ஒரு இந்திய நடிகை ஆவார். 40 வருட கால வாழ்க்கையில், அவர் 800 க்கும் மேற்பட்ட படங்களில் நடித்துள்ளார். அவரது தொழில் வாழ்க்கையின் பிற்பகுதியில், அவர் மலையாள படங்களில் கவனம் செலுத்தினார். நடிப்பு தவிர, ஸ்ரீவித்யா பின்னணி பாடகியாகவும் கர்நாடக பாடகியாகவும் பணியாற்றினார். அவர் நன்கு பயிற்சி பெற்ற பரதநாட்டிய நடனக் கலைஞரும் ஆவார்.
பல்வேறு உணர்ச்சிகளை சித்தரிப்பதில் கட்டுப்பாடு மற்றும் நுணுக்கத்திற்காக அவர் மிகவும் பிரபலமானவர். எல்லா மொழிகளிலும் கிட்டத்தட்ட எல்லா படங்களிலும் டப்பிங் பேசுவதற்கு அவர் தனது சொந்த குரலைப் பயன்படுத்தினார். 2006 ஆம் ஆண்டில், அவர் 53 வயதில் முதுகெலும்பு புற்றுநோயால் இறந்தார். பழம்பெரும் நடிகர் சிவாஜி கணேசனுடன் 1967 ஆம் ஆண்டு தமிழ் திரைப்படமான திருவருட்செல்வர் திரைப்படத்தில் குழந்தை நட்சத்திரமாக ஸ்ரீவித்யா தனது வாழ்க்கையைத் தொடங்கினார். பின்னர் அவர் P. சுப்ரமணியம் இயக்கிய குமார சம்பவம் மற்றும் தாசரி நாராயண ராவ் இயக்கிய தெலுங்கு படமான டாடா மனவாடு ஆகியவற்றில் நடனக் காட்சியுடன் மலையாளப் படங்களில் நுழைந்தார்.
இருப்பினும், கே. பாலச்சந்தர் இயக்கிய 1971 ஆம் ஆண்டு தமிழ்த் திரைப்படமான நூறுக்கு நூறு திரைப்படத்தில் தனது பேராசிரியரைக் காதலிக்கும் கல்லூரி மாணவியாக அவரது முதல் முக்கிய பாத்திரம் இருந்தது. கதாநாயகியாக அவர் நடித்த முதல் படம் டெல்லி டு மெட்ராஸ் இதில் அவர் ஜெய்சங்கருக்கு ஜோடியாக நடித்தார். 1970களின் நடுப்பகுதியில் தமிழ் திரையுலகில் பிஸியானார். K. பாலச்சந்தர் இயக்கிய வெள்ளி விழா, சொல்லத்தான் நினைப்பேன் மற்றும் அபூர்வ ராகங்கள் போன்ற படங்களில் நடித்தார். அபூர்வ ராகங்கள் படத்தில் ரஜினிகாந்தின் முதல் கதாநாயகியாக இருந்தார்.
அவர் 1969 இல் மலையாளத்தில் நடிக்கத் தொடங்கினார். N. சங்கரன் நாயர் இயக்கிய சட்டம்பிக்கவல அவரது முதல் திரைப்படம், அதில் அவர் சத்யனுக்கு ஜோடியாக கதாநாயகியாக நடித்தார். ஏ. வின்சென்ட் இயக்கிய செந்தா திரைப்படத்தில் அவர் மக்கள் கவனத்தைப் பெற்றார். அவர் நடித்த தென்னிந்திய மொழித் திரைப்படங்களில். அம்பா அம்பிகா அம்பாலிகா என்ற மகாபாரத்தின் புராணக் கதையில் அம்பா புராணக் கதாபாத்திரமாக அவர் நடித்தது பாராட்டப்பட்டது. ஸ்ரீவித்யா தன் வாழ்நாள் முழுவதும் சம்பாதித்த அனைத்து சொத்துக்களையும் என்ன செய்வது என்று யோசித்தார்.
பின் இ றப் பதற்கு முன்னாடியே வசதி இ ல் லாமல், ஆதரவு இல்லாமல், கலையின் மீது அதிக ஆர்வம் கொண்ட ஏழைக் குழந்தைகளின் வாழ்வு எ தி ர்காலத்தில் பிரகாசமாக இருக்க வேண்டும் என்று தனது கோடிக்கணக்கான சொத்துக்களை எழுதி கொடுத்தார். அவர் எழுதி கொடுத்த உயிலில் திறமையான மாணவர்களுக்காக ஒரு இசை மற்றும் நடனப் பள்ளியைத் தொடங்குவதற்கு ஒரு தொண்டு நிறுவனத்தை பதிவு செய்யுமாறு பணித்தார். பணப்பற்றாக்குறை அல்லது அத்தகைய மாணவர்களுக்கு கல்வியைத் தொடர உதவித்தொகை வழங்கவும், தகுதியுள்ள கலைஞர்களுக்கு நிதியுதவி வழங்க அதில் குறிப்பிட்டிருந்தது.
திரு. கணேஷ் குமாரை நம்பி அந்த உயிலை அவரிடம் ஒப்படைத்தார். ஆனால், அவர் நினைத்த காரியம் துளி கூட நிறைவே றவி ல்லை. ஒரு ஏழை குழந்தைக்கு கூட அந்த சொத்துக்கள் போய் சே ரவி ல்லை என்ற து க்க மான செய்தி வெளியே வந்தது. இவரின் க டை சி ஆசையே தன்னுடைய சொத்துக்கள் ஏழை குழந்தைகளுக்கு போய் சேர வேண்டும் என்பது தான் ஆனால் அதுவே நிறைவே றா மல் போனது. அவர் இறப்பதற்கு முன் தன் சகோதரனின் குழந்தைகளுக்கு தலா ஐந்து லட்சம் ரூபாயும், அவருடைய வேலையாட்களுக்கு தலா ஒரு லட்சம் ரூபாயும் விட்டுச் சென்றார்.
